Dəyərli Sadat Khan`a xitabən
gözlərini axtardığım üçün
rəngi çəkilib gözəl dediyin
gözlərimin.
cansızlaşdırdığın sözlərimin,
şeirlərimin
kölgəsində yağışı gözləyirəm
-
küskün, gülərüz, dibində
tükənmişliyin...
yaxşı yanımı səndə
buraxıb
o qədər pisləşdirmişəmki
məni,
tanımıram bu kəsi!..
bu qədər bilsəydim darıxacağımı
-
ya getməzdim - dözərdim sənə,
yada məni hissizləşdirərdim
əvvəldən.
səni bu şəhərin hər kəsində
axtaracağımı zənn etməzdim.
bilsəydim, öldürərdim səni
getmədən -
bütün ehtimalları
boğazından üzərdim!
qalx!
qalx səmanın şəffaflığında
buludlaş!
məni düşündüyünü göstər
bir neçə damcı ilə
başıma oyun açan bu qara
gecəyə...
susduqca sən, içim sökülənə
qədər ağlayıram.
bəlkə də gözlərim alışıb,
yadaki sən yağırsan, mən
islanmıram...
yenə də elə bilirsən gedərdimmi?
bir səni axı heç kimsəyə dəyişməzdim,
bəs belə nə etdin ki mən
özümü dəyşdim?!
nədir bunun adı?..
sərbəst dayanmışam gecəyə,
bir az içki var sözsüz,
bir az ağrı,
mən ölümün bütün təkliflərinə
açıq, rahat.
gör nə qədər cəsarətsizləşib
həyat! -
mən bütün silahlarımı
atmışam axı.
dayanmışam səni ən çox
sevdiyim küçələrdən birində,
sənin Bakını anlamağa
çalışıram!
səni müqəddəsləşdirmişəm
yenə
bütün sevgi qoxan ayinlərin
hecələrində,
birdə, birdə, birdə yenə
bu gecə şəhərindən
getməyə hazırlaşıram.
Elcan Hidayet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Neyin neysiyle konuştuğunuzu unutun